Deze chef is de afgelopen maand zo druk @ Work geweest dat zelfs de column even in de ijskast moest. Het leven van een kok gaat nu eenmaal niet altijd over rozen, zeker niet als er grote bedragen op het spel staan. Stress, chaos, paniek en alarm fase 1. Ik denk dat dit de beste manier is om te beschrijven als je een belangrijke klant dreigt te verliezen. Wat doe je dan? Wat gebeurt er in zo’n soort situatie? Wederom; Welkom in mijn leven.
Pissige mailtjes, managers die overstuur raken, GM’s (general manager) die je op je donder geven, je eigen capaciteiten in twijfel trekken… Holy crap, dit lijkt wel een nachtmerrie (en ja dat was het ook). Het is niet altijd even makkelijk om vijf ballen met verschillende afmetingen en gewichten te jongleren. A la carte, banqueting, catering, laten we de administratie niet vergeten en zo zijn er nog wel een paar. Of je nu wilt of niet, ook de gewone dagelijke dingen lopen door. Crisis of niet.
Wat doe je in zo’n soort situatie? Crisisberaad met je mannen om mee te beginnen. Waar loopt iedereen tegenaan en wat kunnen we doen om het tegen te gaan? Te weinig uitkomst helaas. Okee, dit had dus duidelijk niet het gewenste resultaat, dan maar even door “kloten” want het hotel moet ook door blijven draaien. Klinkt logisch en acceptabel toch? Helaas, weer gaan er dingen mis, wat er voor zorgt dat ik “even” op een vrije dag op en neer kan om orde op zake te stellen. Hey dit lijkt effect te hebben, mooi! Shit, te vroeg gejuicht…
Nu gaat de afdeling F&B (Food & Beverage; lees een collega en ikzelf) zich zorgen maken. Maar we zijn druk en nog een beetje drukker, er passen maar 24 uur in een dag en we komen er minstens 8 tekort dus heel veel concreets komt daar niet uit. We zetten onze schouders er onder en gaan door. Who the F… called Murphy’s Law?! Yep, het ging weer mis…
Dit is het moment dat je vragen gaat krijgen van je GM. Wat doe en zeg je dan? Ik probeer het op te nemen voor de mannen in de keuken, maar sommige dingen kun je met alle liefde van de wereld niet recht praten. (Denk aan product A op een bon hebben staan en product B meegeven. Of iets wat eigenlijk solide hoort te zijn maar als een soort drab-achtige substantie er uit zenden). Gelukkig heb ik een GM die me steunt, maar ook die heeft ammunitie nodig om “mij” te kunnen verdedigen. Met de stapel fuck ups die langs is gekomen heeft hij die ammunitie ook niet, dus één keer raden wie er gebeld werd na fuck up ben inmiddels de tel kwijt… Juist, ondergetekende. Terecht want ik ben tenslotte eind verantwoordelijk voor wat er gebeurt. Oók op de momenten dat ik er niet ben, part of the job, en nee dat vind ik niet erg want ik heb er zelf voor gekozen!
Dan komen dingen in een stroomversnelling terecht. Crisisberaad via mail, telefoon en persoonlijk met F&B en de GM om dingen binnen een paar dagen te stroomlijnen. Hectisch to say the least, om op één dag meerdere cruciale meetings te hebben. Het keuken team optrommelen om met ondersteuning duidelijk te maken wat er op het spel staat en wat de klant van ons verwacht. En dan trek je veel uit de kast, tot aan foto’s van de geleverde kwaliteit tegenover foto’s van de kwaliteitsstandaard die we er op na houden omdat dat is wat de klant verwacht. Nogmaals het verhaal van waar lopen we tegen aan? Met wat back up had dit meer resultaat.
Even een beetje koken en het is tijd voor crisisberaad nummer 2 van de dag. (More back up arrived, lucky me?) Er zijn van die mensen die goed zijn in wat ze doen en die je willen helpen (Ja, die zijn schaars.), maar gelukkig hebben wij ook zo iemand. En heel eerlijk, ik zou gek zijn om er niet dankbaar gebruik van te maken (hop opzij met dat chef’s ego). Dus; plan de campagne opstellen en de crisis bij de hoorns vatten! Mooi gaan we doen, maar hoe? Analyseren waar de kritieke struikelblokken zitten en die gelijk aanpakken. Damn ik lijk wel een manager, oh wacht…
Mooi na het nodige gekloot en de nodige flauwe grappen (ja koks blijven koks) een goed plan opgesteld om de crisis aan te pakken. Top! Op naar crisisberaad nummer 3 van de dag, want de klant komt ook nog langs om te praten (en eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik er best zenuwachtig voor was), maar we zijn met z’n drieen waarvan twee chef’s, dit moet goed komen denk ik…
Verrassing!
“Chef?”
Ja?
“De GM loopt net binnen”
WTF!
“Iets met een meeting?”
Ja… Dacht niet dat hij er zou zijn.
Ohhh fuck
Dus niet crisisberaad nummer 3 maar eerst nog even crisisberaad 2,5. Zoals ik al eerder aangaf heb ik een GM die me steunt en ook met ideeën en oplossingen komt. Dus even wat visies naast elkaar gelegd en door naar crisis beraad nummer 3.
Hier is gelukkig redelijk wat uitgekomen waar we wat aan hebben dus nu alle zeilen bij en gas erop!
Gelukkig heb ik thuis alle ruimte om uit te blazen en bij te komen. En dat is wel nodig als crisis even de boventoon voert. Thuis krijg ik de kans niet om crisis de boventoon te laten voeren. In mijn vorige artikel kwam de deegrol al langs en na een zware week heb ik toch het liefst dat die gewoon in de kast blijft liggen. (Tenzij er appeltaart op tafel komt, maar dat is een ander verhaal.)
Dit keer geen tip van de chef maar wel iets anders:
Disclaimer van de chef:
Om de privacy van de gasten en klanten te waarborgen kunnen bepaalde delen van foto’s onzichtbaar gemaakt zijn.
©Talk Nomz To Me. De standpunten en meningen op deze website, zijn de persoonlijke mening van Talk Nomz To Me en staan los van eventuele officiële standpunten van Regardz. Talk Nomz To Me is niet verantwoordelijk voor de inhoud van uitlatingen en reacties van derden op de hier gepubliceerde stukken.
Geef een antwoord